απόσπασμα από το βιβλίο του Neale Donalt Walsch :
«Συζήτηση με το Θεό, ένας ασυνήθιστος διάλογος»
…
_ Πότε θα μάθω αρκετά για τις σχέσεις, ώστε να μπορώ να τις κάνω να κυλάνε ομαλά? Υπάρχει τρόπος να είναι κανείς ευτυχισμένος μέσα στις σχέσεις? Πρέπει πάντα να είναι μια πρόκληση?
Δεν έχεις τίποτα να μάθεις για τις σχέσεις, αρκεί μόνο να επιδείξεις αυτά που ήδη ξέρεις. Υπάρχει ένας τρόπος να είσαι ευτυχισμένος μέσα σ αυτές, & αυτός είναι να τις χρησιμοποιείς για τους σκοπούς που υπάρχουν, όχι για το σκοπό που τις έχεις σχεδιάσει. Είναι μια συνεχής πρόκληση, όπου καλείσαι να εκφράσεις και να βιώσεις όλο και υψηλότερες πλευρές του εαυτού σου, όλο και πιο μεγαλειώδη οράματα του εαυτού σου, όλο και πιο υπέροχες παραλλαγές του εαυτού σου. Πουθενά αλλού δεν μπορείς να το κάνεις αυτό τόσο άμεσα και αποτελεσματικά, όσο στις σχέσεις, χωρίς αυτές δεν μπορείς να το κάνεις καθόλου. Είσαι αυτό που είσαι σε σχέση με κάτι άλλο μέσα στο σύμπαν, απόντος κάθε τι άλλου, δεν είσαι. Όταν το νιώσεις αυτό ξεκάθαρα και το συλλάβεις σε βάθος, τότε διαισθητικά ευλογείς κάθε μια και όλες τις ανθρώπινες σχέσεις σου, ως δημιουργικές με την ύψιστη έννοια. Βλέπεις ότι μπορούν και πρέπει να χρησιμοποιηθούν (είτε το θέλεις, είτε όχι) για να οικοδομήσουν αυτό που πραγματικά είσαι. Μπορείς να επιλέξεις να είσαι ένα άτομο που έχει προκύψει απλά από αυτό που έχει συμβεί, ή από εκείνο που επέλεξες να είσαι και να κάνεις σε σχέση μ΄αυτό που έχει συμβεί, τότε είναι που ο εαυτός γίνεται συνειδητός και πραγματώνεται. Να ευλογείς λοιπόν κάθε σχέση και να θεωρείς κάθε μια ξεχωριστή του ποιος είσαι και που τώρα επιλέγεις να είσαι.
Επέτρεψε μου να αναφερθώ τώρα στις ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις, που εξακολουθούν να σου δημιουργούν τόσους μπελάδες!
Όταν οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις αποτυγχάνουν (ποτέ δε συμβαίνει αυτό πραγματικά, παρά μόνο με την στενή ανθρώπινη έννοια, ότι δηλαδή δεν παρήγαγαν αυτό που θέλεις) συμβαίνει επειδή δυό άνθρωποι μπήκαν σ΄αυτή τη σχέση για λάθος λόγους. Πιο σωστά, οι σχέσεις αποτυγχάνουν-αλλάζουν- τις περισσότερες φορές όταν μπαίνει κανείς σ΄αυτές για λόγους που δεν ωφελούν ή δε συμβάλλουν στην επιβίωση τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν σε μια σχέση αποβλέποντας στο τι μπορούν να πάρουν από αυτήν, παρά στο τι μπορούν να δώσουν σ΄αυτήν.
Ο σκοπός μιας σχέσης είναι ν ΄αποφασίσεις πιο μέρος του εαυτού σου θα ήθελες να δεις να «εμφανίζεται» και όχι πιο μέρος του άλλου μπορείς να αιχμαλωτίσεις και να κρατήσεις. Ένας μόνο σκοπός μπορεί να υπάρξει για τις σχέσεις και για όλη τη ζωή: να είσαι και να αποφασίζεις ποιος πραγματικά είσαι. Είναι πολύ ρομαντικό να λες πως ήσουν ένα «τίποτα» μέχρι να ’ρθει εκείνος ο ξεχωριστός άνθρωπος στη ζωή σου, αλλά δεν είναι αλήθεια. Κι ακόμα χειρότερα, ασκεί τρομαχτική πίεση στον άλλον ή την άλλη, να είναι ένα σωρό πράγματα που δεν είναι! Επειδή δε θέλουν να σε «απογοητεύσουν» προσπαθούν σκληρά και κάνουν ένα σωρό πράγματα που δεν είναι, ώσπου πια δεν μπορούν. Δεν γίνεται να συμπληρώσουν την εικόνα σου γι αυτούς, δεν μπορούν να εκπληρώσουν τους ρόλους που τους έχουν αποδοθεί. Η δυσφορία και η μνησικακία όλο και μεγαλώνουν. Ο θυμός ακολουθεί.
Τελικά για να σώσουν τον εαυτό τους (και τη σχέση) αυτοί οι ξεχωριστοί άλλοι αρχίζουν να επανακτούν τον αληθινό τους εαυτό, ενεργώντας περισσότερο σύμφωνα με το ποιοι πραγματικά είναι. Τότε είναι που αρχίζεις να λες πως «άλλαξαν», πως σε πληγώνουν, πως σε προδίδουν.
Είναι πολύ ρομαντικό να λες πως τώρα που ο ξεχωριστός σου άλλος μπήκε στη ζωή σου νιώθεις πλήρης. Όμως ο σκοπός μιας σχέσης δεν είναι να έχεις κάποιον άλλον που να μπορεί να σε γεμίσει. Είναι το να έχεις κάποιον άλλον με τον οποίο να μπορείς να μοιραστείς την πληρότητα σου.
Αυτό είναι το μυστήριο αλλά και το θαύμα, η διάψευση και η χαρά της ανθρώπινης εμπειρίας. Χρειάζεται βαθιά κατανόηση και ολοκληρωτική προθυμία για να ζεις μέσα σ αυτό το παράδοξο, με έναν τρόπο που να έχει νόημα. Λιγοστοί άνθρωποι τα καταφέρνουν.
Οι περισσότεροι από σας μπαίνετε στην ηλικία όπου αρχίζετε να κάνετε σχέσεις γεμάτοι προσδοκία, σεξουαλική ενέργεια , με μια διάπλατα ανοιχτή καρδιά και με μια χαρούμενη και ανυπόμονη ψυχή. Κάπου ανάμεσα στα 40 και τα 60 σας (συνήθως πιο νωρίς παρά πιο αργά), έχετε παραιτηθεί από το πιο μεγαλειώδες σας όνειρο, έχετε βάλει στην άκρη την πιο ύψιστη ελπίδα σας κι έχετε συμβιβαστεί με την πιο ταπεινή σας προσδοκία ή και με καμιά απολύτως! Το πρόβλημα (τόσο βασικό και απλό κι όμως τόσο τραγικά παρεξηγημένο) είναι πως το μεγαλειωδέστερο σας όνειρο, η ύψιστη ιδέα σας και η πιο τρυφερή σας ελπίδα, είχαν να κάνουν με τον αγαπημένο άλλο και όχι με τον αγαπημένο εαυτό σας. Η επιτυχία των σχέσεων σας είχε να κάνει με το πόσο αντάξια ο άλλος ανταποκρίθηκε στις δικές σας ιδέες και πόσο είδατε τον εαυτό σας να ανταποκρίνεται στις δικές του. Όμως η μόνη επιτυχία έχει να κάνει με το πόσο αντάξια εσείς ανταποκρίνεστε στις δικές σας ιδέες……
….Ας ανησυχεί ο κάθε άνθρωπος που βρίσκεται μέσα σε μια σχέση για τον εαυτό του, τι είναι, τι κάνει και τι έχει ο εαυτός του, τι θέλει, τι ζητάει και τι δίνει ο εαυτός του, τι επιδιώκει, τι δημιουργεί και τι βιώνει ο εαυτός του και τότε όλες οι σχέσεις θα εξυπηρετήσουν υπέροχα το σκοπό τους και τους σκοπούς των μετεχόντων!
Ας ανησυχεί ο κάθε άνθρωπος σε μια σχέση όχι για τον άλλον, αλλά μόνο, μόνο, μόνο για τον εαυτό του. Η συγκέντρωση σου πάνω στον άλλον (η ψύχωση σου με τον άλλον) είναι αυτό που κάνει τις σχέσεις να αποτυγχάνουν.
Δεν έχει σημασία τι σκέφτεται, τι προσδοκά, τι σχεδιάζει ο άλλος. Το μόνο που έχει σημασία είναι τι είσαι εσύ σε σχέση μ’ αυτό. Ο άνθρωπος που αγαπάει περισσότερο είναι ο άνθρωπος που είναι εγώ-κεντρικός. Γιατί αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, τότε δε μπορείς να αγαπήσεις άλλον.
Ορισμένοι υποσυνείδητα κάνουν το λάθος να επιδιώκουν την αγάπη για τον εαυτό τους μέσω της αγάπης για έναν άλλο. ….Αυτό είναι μια πραγματική φτώχεια (γι αυτό λέμε πως οι άνθρωποι διψάνε ή είναι πεινασμένοι γι’ αγάπη) και η ειρωνεία είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν, αλλά δεν έχει σημασία, δε φτάνει.
Πρώτο, δε σε πιστεύουν. Πιστεύουν πως προσπαθείς να τους εκμεταλλευτείς για να τους αποσπάσεις κάτι. (Πως είναι δυνατό να τους αγαπάς γι αυτό που πραγματικά είναι? Όχι. Πρέπει να χει γίνει κάποιο λάθος. Κάτι πρέπει να θέλεις. Λοιπόν, λέγε τι θέλεις!) Έτσι λοιπόν ξεκινούν μιαν ολόκληρη εκστρατεία για να σε κάνουν να το αποδείξεις, ότι τους αγαπάς. Για να γίνει αυτό μπορεί ν αρχίσουν να σου ζητούν ν αλλάξεις την συμπεριφορά σου.
Δεύτερο, αν τελικά φτάσουν να μπορούν να το πιστέψουν ότι τους αγαπάς, τότε αρχίζουν αμέσως ν ανησυχούν σχετικά με το για πόσο καιρό θα μπορέσουν να κρατήσουν την αγάπη σου. Και για να κρατήσουν την αγάπη σου αρχίζουν ν αλλάζουν τη δική τους συμπεριφορά. Έτσι δυο άνθρωποι κυριολεκτικά χάνουν τους εαυτούς τους σε μια σχέση. Αυτή η απώλεια του εαυτού σε μια σχέση είναι που προκαλεί την περισσότερη πικρία σε τέτοιες συζεύξεις.
Δυο άνθρωποι ενώνονται σε μια συνεργασία ελπίζοντας ότι το όλο θα είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών. Όμως τελικά ανακαλύπτουν πως είναι λιγότερο. Νιώθουν λιγότεροι απ’ ότι ήταν όταν ήταν μόνοι τους. Λιγότερο άξιοι, λιγότερο ικανοί, λιγότερο συναρπαστικοί, λιγότερο ελκυστικοί, λιγότερο χαρούμενοι, λιγότερο ικανοποιημένοι. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι λιγότεροι. Παραιτήθηκαν από το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού τους για να είναι – και να μείνουν – μέσα στη σχέση.
Ο σκοπός των σχέσεων δεν ήταν ποτέ να είναι έτσι. Κι όμως βιώνονται έτσι από τους περισσότερους ανθρώπους.
–Γιατί? Γιατί?
Όταν παύει να βλέπει ο ένας τον άλλον ως ιερές ψυχές σε ένα ιερό ταξίδι, τότε δεν μπορείτε να δείτε το σκοπό και την αιτία πίσω από όλες τις σχέσεις. Η ψυχή έχει έρθει στο σώμα και το σώμα στη ζωή για το σκοπό της εξέλιξης. Εξελίσσεσαι, γίνεσαι. Και χρησιμοποιείς τη σχέση σου μαζί με το κάθε τι για να αποφασίσεις τι γίνεσαι…….
…Πρέπει πρώτα να δεις τον εαυτό σου σαν κάποιον που αξίζει πριν μπορέσεις να δεις κάποιον άλλον έτσι. Να δεις τον εαυτό σου σαν ευλογημένο, να τον γνωρίσεις σαν ιερό, προτού αναγνωρίσεις την ευλογία και την ιερότητα του άλλου….
… Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείτε ποτέ να ερωτευτείτε αληθινά και καθαρά κάποιον άλλον. Δεν έχετε ποτέ αληθινά και καθαρά ερωτευτεί τον εαυτό σας…
…Δεν είναι στη δράση του άλλου, αλλά στη δική σας αντί-δραση, εκεί που θα βρεθεί η λύτρωσή σας.
………….
-…Έτσι όπως τα λες φαίνεται ότι δε θα πρεπε να μας πειράζει το τι μας κάνουν οι άλλοι στις σχέσεις….Όμως οι άλλοι μας αγγίζουν , οι πράξεις τους μας πληγώνουν και πολύ μάλιστα. Όταν μπαίνει ο πόνος στη σχέση, τότε είναι που δεν ξέρω πια τι να κάνω. ..Πληγώνομαι από τα λόγια και τις πράξεις των άλλων στις σχέσεις.
Θα έρθει κάποια μέρα που δε θα πληγώνεσαι, όταν θ αντιληφθείς και θα πραγματώσεις το αληθινό νόημα των σχέσεων, την αληθινή τους αιτία. …Είναι κι αυτό μέρος της διαδικασίας της ωρίμανσης, μέρος της εξέλιξης. Μέσα στις σχέσεις κάνεις δουλειά της ψυχής, όμως είναι μια μεγαλειώδης κατανόηση, μια μεγαλειώδης ενθύμηση. Μέχρι να το θυμηθείς αυτό ( και να θυμηθείς επίσης πώς να χρησιμοποιείς τις σχέσεις ως εργαλείο στη δημιουργία του εαυτού) πρέπει να δουλέψεις στο επίπεδο που βρίσκεσαι= της κατανόησης, της προθυμίας, της ενθύμησης.
Υπάρχουν λοιπόν πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν αντιδράς με πόνο και πλήγωμα σ αυτό που λέει ή που κάνει ο άλλος. Το πρώτο είναι να παραδεχτείς ειλικρινά στον εαυτό σου και στον άλλον ακριβώς το πώς αισθάνεσαι. Πρέπει να σεβαστείτε τα συναισθήματα σας, μη φοβηθείτε πως πιθανότατα είναι «κακά» ή «μικροπρεπή». Κάπου βαθιά μέσα σας, αντιλαμβάνεστε ότι πιθανότατα είναι γελοίο να νιώθετε έτσι, αλλά δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς. Νιώθετε έτσι. Η πρώτη ερώτηση σε οποιαδήποτε διαδικασία σχέσης με κάποιον άλλον είναι «ποιος είμαι τώρα και ποιος θέλω να είμαι σε σχέση μ αυτό?» Συχνά δε θυμάσαι ποιος είσαι και δε γνωρίζεις ποιος θέλεις να είσαι, μέχρι να δοκιμάσεις κάποιους τρόπους ύπαρξης. Γι αυτό είναι τόσο σημαντικό να σέβεσαι τα αληθινά συναισθήματα σου.
Αν το πρώτο συναίσθημα είναι αρνητικό, πολύ απλά, το να νιώσεις το συναίσθημα είναι συχνά το μόνο που χρειάζεται να κάνεις για να απομακρυνθείς απ αυτό. Όταν νιώσεις το θυμό, όταν νιώσεις την ταραχή, όταν νιώσεις την αηδία, όταν νιώσεις την οργή ,όταν αναγνωρίσεις για δικό σου το συναίσθημα να θέλεις «να ανταποδώσεις το χτύπημα», τότε μόνο μπορείς ν απαρνηθείς εκείνα τα πρώτα συναισθήματα ως «όχι αυτός που θέλεις να είσαι»…
… Μπορείς να δημιουργείς το ποιος θέλεις να είσαι ξανά και ξανά, στην πραγματικότητα το κάνεις κάθε μέρα. Όπως όμως έχουν τώρα τα πράγματα δεν καταλήγεις στην ίδια απάντηση,…τη μια μέρα μπορεί να είσαι υπομονετικός, γεμάτος αγάπη και καλοσύνη και την άλλη να επιλέξεις να είσαι θυμωμένος κακότροπος και λυπημένος (εδώ είναι και η διαφορά με τον δάσκαλο,
αυτός πάντα καταλήγει στην ίδια απάντηση, στην ύψιστη επιλογή). Φυσικά αυτό φέρνει το ερώτημα ποια επιλογή είναι η ύψιστη? Γύρω απ αυτό περιστρέφονται οι φιλοσοφίες και οι θεολογίες από καταβολής κόσμου. Αν το ερώτημα σ απασχολεί πραγματικά, τότε βρίσκεσαι ήδη στο δρόμο προς τη βαθιά γνώση. Γιατί εξακολουθεί να αληθεύει ότι τους περισσότερους ανθρώπους συνεχίζει να τους απασχολεί ένα εντελώς άλλο ερώτημα. Όχι ποια είναι η ύψιστη επιλογή, αλλά ποια είναι η πιο επικερδής, πως μπορούν να έχουν τη μικρότερη «χασούρα»!
‘Όταν ζει κανείς τη ζωή του από τη σκοπιά του ελέγχου των ζημιών ή των μεγάλων κερδών, τότε τα αληθινά οφέλη της ζωής κατάσχονται. Η ευκαιρία προσπερνιέται, η δυνατότητα χάνεται. Γιατί μια ζωή που βιώνεται με αυτόν τον τρόπο είναι μια ζωή που βιώνεται με αφετηρία το φόβο. Και αυτή η ζωή είναι ένα ψέμα σε σχέση με σένα.
Γιατί δεν είσαι φόβος, είσαι αγάπη. Αγάπη που δε χρειάζεται προστασία, αγάπη που δε μπορεί να χαθεί. Ωστόσο δε θα το γνωρίσεις αυτό ποτέ στην εμπειρία σου, αν συνεχώς επιλέγεις τη δεύτερη ερώτηση και όχι τη πρώτη. Γιατί μόνον τον άνθρωπο που πιστεύει πως έχει κάτι να χάσει ή να κερδίσει τον απασχολεί η δεύτερη. Και μόνον τον άνθρωπο που βλέπει τη ζωή με άλλον τρόπο, που βλέπει τον εαυτό σαν ένα ανώτερο ον, που καταλαβαίνει πως η δοκιμασία δεν είναι το να χάσει ή να κερδίσει, αλλά μόνο το να αγαπήσει ή να μην καταφέρει να αγαπήσει, αυτόν τον άνθρωπο μόνον απασχολεί η πρώτη.
Στο κρίσιμο σταυροδρόμι των ανθρώπινων σχέσεων υπάρχει μόνο μία ερώτηση: Τι θα έκανε τώρα η αγάπη?
Καμιά άλλη ερώτηση δεν είναι σχετική, καμιά άλλη ερώτηση δεν έχει νόημα και σημασία για την ψυχή σου. Η ύψιστη επιλογή είναι εκείνη που παράγει το ύψιστο καλό για σας. Όπως συμβαίνει με κάθε βαθυστόχαστη πνευματική αλήθεια, αυτή η δήλωση γίνεται αμέσως ανοιχτή σε παρερμηνεία. Το μυστήριο ξεκαθαρίζει λιγάκι τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει ποιο είναι το ύψιστο «καλό» που θα μπορούσε κανείς να κάνει για τον εαυτό του. Κι όταν αυτή η επιλογή γίνει, τότε το μυστήριο διαλύεται, ο κύκλος ολοκληρώνεται και το ύψιστο καλό για σένα γίνεται το ύψιστο καλό για τον άλλον.
Μπορεί να χρειαστούν πολλές ζωές για να γίνει αυτό κατανοητό, κι ακόμα περισσότερες για να εφαρμοστεί, γιατί αυτή η αλήθεια περιστρέφεται γύρω από μια ακόμα μεγαλύτερη: Αυτό που κάνεις για τον εαυτό σου το κάνεις για τον άλλον. Αυτό που κάνεις για τον άλλον το κάνεις για τον εαυτό.
Αυτό συμβαίνει επειδή εσύ και ο άλλος είστε ένα.
Κι αυτό συμβαίνει επειδή…
Δεν υπάρχει τίποτε παρά εσύ._
απόσπασμα από το δεύτερο βιβλίο του Neale Donalt Walsch :
«Συζήτηση με το Θεό, ένας ασυνήθιστος διάλογος»
… Το να καταλάβεις τη ζωή του σύμπαντος θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τη ζωή του σύμπαντος μέσα σου.
Η ζωή κινείται σε κύκλους. Τα πάντα διαγράφουν κύκλους. Τα πάντα. Όταν το καταλαβαί- νεις αυτό, τότε αποκτάς μεγαλύτερη ικανότητα ν απολαμβάνεις τη διαδικασία κι όχι απλώς να την υπομένεις.
Τα πάντα κινούνται σε κύκλους. Υπάρχει ένας φυσικός ρυθμός στη ζωή και όλα κινούνται σ αυτόν τον ρυθμό. Τα πάντα ακολουθούν αυτή τη ροή. Γι αυτό έχει γραφτεί: «Υπάρχει μια εποχή για το καθετί. Υπάρχει μια στιγμή για κάθε σκοπό κάτω από τον ουρανό».
Σοφός είναι εκείνος που το καταλαβαίνει αυτό. Έξυπνος είναι εκείνος που το χρησιμοποιεί.
Οι γυναίκες κατανοούν περισσότερο τους ρυθμούς της ζωής, γιατί ζουν όλη τους τη ζωή ακολουθώντας ρυθμούς. Ακολουθούν το ρυθμό της ίδιας της ζωής. Οι γυναίκες είναι πιο ικανές ν ακολουθήσουν τη ροή απ ότι οι άντρες. Οι άντρες θέλουν να σπρώχνουν, να τραβούν, ν αντιστέκονται, να κατευθύνουν τη ροή. Οι γυναίκες τη βιώνουν και μετά πλάθονται μαζί της για να δημιουργήσουν αρμονία.
Η γυναίκα ακούει τη μελωδία των λουλουδιών στον άνεμο. Βλέπει την ομορφιά του Αθέατου.
Νιώθει τα τραβήγματα, τις έλξεις και τις ωθήσεις της ζωής. Γνωρίζει πότε είναι ώρα να τρέξει και πότε είναι ώρα ν αναπαυτεί. Πότε είναι ώρα να γελάσει και πότε είναι ώρα να κλάψει. Πότε είναι ώρα να κρατήσει και πότε είναι ώρα να ελευθερώσει. Οι περισσότερες γυναίκες εγκαταλείπουν το σώμα τους με χάρη. Οι περισσότεροι άντρες μάχονται την αναχώρηση. Οι γυναίκες φέρονται στα σώματά τους με περισσότερη χάρη, ακόμα κι όταν βρίσκονται μέσα σ αυτά. Οι άντρες φέρονται άσχημα στα σώματα τους. Με τον ίδιο τρόπο φέρονται και στη ζωή. Φυσικά σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις. Μιλάω γενικά.
…
– Όμως αυτό με κάνει να νιώθω θλίψη. Με κάνει να νιώθω ότι, κατά κάποιο τρόπο, οι γυναίκες είναι ανώτερα όντα, ότι είναι φτιαγμένες με πιο «σωστά υλικά» απ ότι οι άντρες.
Μέρος του εξαίσιου ρυθμού της ζωής είναι το γιν και το γιανγκ. Μια όψη της ύπαρξης δεν είναι τελειότερη από μιαν άλλη. Και οι δυο όψεις είναι, μ έναν υπέροχο τρόπο, αυτό ακριβώς:
όψεις. Οι άντρες προφανώς, ενσαρκώνουν άλλες αντανακλάσεις της θεότητας, που οι γυναίκες βλέπουν με παρόμοιο φθόνο.
Όμως έχει ειπωθεί ότι το να είσαι άντρας είναι ένα πεδίο δοκιμής. Όταν έχεις υπάρξει άντρας για αρκετές ζωές, όταν έχεις υποφέρει αρκετά από την ίδια σου την ανοησία, όταν έχεις προκαλέσει αρκετό πόνο από τις συμφορές που δημιούργησες ο ίδιος, όταν έχεις πληγώσει άλλους αρκετά, ώστε να θελήσεις να σταματήσεις να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο, όταν πάψεις να θέλεις να κερδίζεις πάντα και θελήσεις να μη χάνει κανείς, όταν θελήσεις ν αντικαταστήσεις την επιθετικότητα με διαλλακτικότητα και την περιφρόνηση με τη συμπόνια, τότε μπορεί να γίνεις γυναίκα.
Όταν έχεις μάθει ότι το δίκιο του «ισχυρότερου» δεν είναι δίκαιο, ότι δυνατός δεν είναι εκείνος που επιβάλλεται, αλλά εκείνος που μοιράζεται, ότι η απόλυτη δύναμη σημαίνει να μην απαιτείς απολύτως τίποτα από τους άλλους, τότε μπορεί να σου αξίζει να φορέσεις το σώμα μιας γυναίκας, γιατί τότε τουλάχιστον θα έχεις καταλάβει την ουσία της.
– Επομένως η γυναίκα είναι καλύτερη απ τον άντρα.
Όχι! Δεν είναι «καλύτερη», είναι διαφορετική! Εσύ το κρίνεις έτσι. Δεν υπάρχει «καλύτερο» και «χειρότερο» στην αντικειμενική πραγματικότητα. Υπάρχει μόνο αυτό που Είναι και αυτό που επιθυμείς να Είναι.
Το ζεστό δεν είναι καλύτερο απ το κρύο, ούτε το πάνω απ το κάτω. Επομένως το θηλυκό δεν είναι « καλύτερο» απ το αρσενικό. Απλώς είναι αυτό που είναι. Όπως και συ είσαι αυτό που είσαι. Όμως ούτε το αρσενικό, ούτε το θηλυκό έχουν όρια και περιορισμούς. Μπορείτε να Είσαστε αυτό που επιθυμείτε να Είσαστε, να επιλέγετε εκείνο που θέλετε να βιώσετε. Κι αυτό ισχύει σε τούτη τη ζωή και στην επόμενη και στη μεθεπόμενη και στην προηγούμενη. Ο καθένας σας έχει πάντα τη δυνατότητα της επιλογής. Ο καθένας σας είναι φτιαγμένος από το Παν. Υπάρχει μέσα στον καθένα σας και το αρσενικό και το θηλυκό. Μπορείτε να εκφράσετε και να βιώσετε την πλευρά που σας ευχαριστεί να εκφράζετε και να βιώνετε. Να ξέρεις όμως, ότι όλα είναι ανοιχτά στον καθένα σας.
( κεφ 7)
– Γιατί δημιούργησες δύο φύλα? Ήταν ο μόνος τρόπος για την αναπαραγωγή μας? Πως θα έπρεπε ν αντιμετωπίζουμε αυτή την απίστευτη εμπειρία που ονομάζεται σεξουαλικότητα?
Πάντως όχι με ντροπή, αυτό είναι βέβαιο. Ούτε μ ενοχή, ούτε με φόβο. Γιατί η ντροπή δεν είναι αρετή, η ενοχή δεν είναι καλοσύνη και ο φόβος δεν είναι τιμή. Ούτε με λαγνεία, γιατί η λαγνεία δεν είναι πάθος. Ούτε με ακολασία, γιατί η ακολασία δεν είναι ελευθερία. Ούτε με επιθετικότητα, γιατί η επιθετικότητα δεν είναι λαχτάρα. Και ασφαλώς, όχι με ιδέες ελέγχου, ή εξουσίας, η κυριαρχίας, γιατί αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την αγάπη.
Όμως μπορεί το σεξ να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς απλής προσωπικής ικανοποίησης? Η απρόσμενη απάντηση είναι ναι, επειδή η «προσωπική ικανοποίηση» είναι είναι απλώς ακόμα μια έκφραση της αγάπης για τον εαυτό σου. Η προσωπική ικανοποίηση έχει αποκτήσει «κακή φήμη» με το πέρασμα του χρόνου, κι αυτός είναι ο λόγος που το σεξ έχει συνδεθεί τόσο πολύ με την ενοχή. Σας έχουν πει ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε για προσωπική ικανοποίηση κάτι που προσφέρει μια τόσο έντονη προσωπική ικανοποίηση! Αυτή η σαφέστατη αντίφαση σας είναι ολοφάνερη, αλλά δεν ξέρετε τι να κάνετε μ αυτήν τη διαπίστωση! Έτσι αποφασίσατε ότι αν αισθάνεστε ένοχοι για το πόσο καλά νιώθετε, τόσο κατά τη διάρκεια του σεξ όσο και μετά, αυτό τουλάχιστον αποκαθιστά τα πράγματα….
…Η ενοχή χρησιμοποιείτε συχνά από σας στην προσπάθεια σας να νιώσετε άσχημα για κάτι που σας κάνει να αισθάνεστε ωραία, κι έτσι να συμφιλιωθείτε με το θεό, επειδή πιστέψατε ότι Εκείνος δε θέλει να νιώθετε όμορφα για τίποτε!…
…Λοιπόν, τα καλά μαντάτα είναι ότι επιτρέπεται ν αγαπάτε το σεξ! Επιτρέπεται ν αγαπάτε τον εαυτό σας! Στην πραγματικότητα επιβάλλεται! Δεν είναι καλό να εθιστείτε στο σεξ (όπως και σε οτιδήποτε άλλο) επιτρέπεται όμως να το ερωτευτείτε!
Ασκήσου στο να λες 10 φορές τη μέρα: ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΣΕΞ.
Ασκήσου στο να λες 10 φορές τη μέρα: ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ.
Θέλεις τώρα κι ένα δύσκολο? προσπάθησε να πεις 10 φορές: ΑΓΑΠΩ ΕΜΕΝΑ!
Να και μερικά άλλα που υποτίθεται ότι δεν επιτρέπεται ν αγαπάς. Ασκήσου στο να τα αγαπάς: ΔΥΝΑΜΗ, ΔΟΞΑ, ΦΗΜΗ, ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΝΙΚΗ – θέλεις μερικά ακόμα , που θα πρέπει υποτίθεται να αισθάνεσαι πραγματικά ένοχος αν τα αγαπάς: ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟ ΠΩΣ, ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟ ΓΙΑΤΙ. Σου φτάνουν αυτά? Περίμενε! Να και η έσχατη ενοχή: ΤΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ. Δεν είναι ενδιαφέρον, σ όλη σου τη ζωή νιώθεις ένοχος γι αυτά που θέλεις περισσότερο!
Όμως σου λέω τούτο: αγάπα, αγάπα, αγάπα εκείνα που επιθυμείς, γιατί η αγάπη σου τα έλκει σε σένα. Αυτά αποτελούν το υλικό της ζωής. Όταν τα αγαπάς, τότε αγαπάς τη ζωή. Όταν δηλώνεις πως τα επιθυμείς, τότε ανακοινώνεις ότι επιλέγεις κάθε καλό που έχει να σου προσφέρει η ζωή!
Επομένως, διάλεξε το σεξ, όσο περισσότερο σεξ μπορείς! Και διάλεξε τη δύναμη, όση περισσότερη μπορείς να συγκεντρώσεις! Διάλεξε τη φήμη, όση περισσότερη μπορείς ν αποκτήσεις, όλη την επιτυχία και όλη τη νίκη που μπορείς να βιώσεις!
Ωστόσο, μην επιλέγεις το σεξ σαν υποκατάστατο της αγάπης, αλλά σαν τρόπο να την υμνήσεις. Και μην επιλέγεις τη δύναμη να επιβάλλεσαι πάνω σε κάποιον, αλλά τη δύναμη να μοιράζεσαι με κάποιον. Μην επιλέγεις τη φήμη ως αυτοσκοπό, αλλά ως μέσο για έναν ευρύτερο σκοπό. Και μην επιλέγεις την επιτυχία σε βάρος των άλλων, αλλά την επιτυχία που είναι εργαλείο για να βοηθήσεις τους άλλους. Και μην επιλέγεις τη νίκη με κάθε κόστος , αλλά τη νίκη που δεν κοστίζει, αλλά αντίθετα φέρνει και σε κείνους κέρδος.
Μη διστάσεις να επιλέξεις την λατρεία των άλλων, δες όμως και τους άλλους ως πλάσματα που μπορείς κι εσύ να δείξεις λατρεία, και καν το! Μη διστάσεις να επιλέξεις να είσαι καλύτερος, όχι όμως απ τους άλλους, αλλά καλύτερος απ ότι ήσουν πριν. Μη διστάσεις να επιλέξεις να έχεις περισσότερα, μα μόνο για να έχεις περισσότερα να μοιραστείς. Και ναι!, διάλεξε το να «ξέρεις πως και γιατί», έτσι ώστε να μπορείς να μοιραστείς κάθε γνώση με τους άλλους. Και διάλεξε να γνωρίσεις το Θεό, στην πραγματικότητα ξεκίνα απ αυτό, όλα τα άλλα θ ακολουθήσουν.
Σε όλη σου τη ζωή διδάχτηκες ότι είναι καλύτερα να δίνεις, παρά να δέχεσαι. Όμως δε μπορείς να δώσεις εκείνο που δεν έχεις. Για αυτό είναι τόσο σημαντικό να ικανοποιείς τον εαυτό σου, κι είναι λυπηρό που έχει καταντήσει να ηχεί τόσο άσχημα. Δε λέω να αγνοείς τις ανάγκες των άλλων, αλλά να μην αγνοείς τις δικές σου ανάγκες. Δώσε άφθονη απόλαυση στον εαυτό σου και τότε θα μπορείς να προσφέρεις άφθονη απόλαυση και στους άλλους. Οι δάσκαλοι του ταντρικού σεξ (πολλή υψηλή μορφή της σεξουαλικής έκφρασης) το γνωρίζουν αυτό, και ωθούν τους ταντρικούς εραστές να χαρίζουν συχνά απόλαυση στον εαυτό τους πριν την χαρίσουν ο ένας στον άλλον. Αυτό γίνεται πολλές φορές μπροστά στον άλλον και συνήθως με την ενθάρρυνση, τη βοήθεια και τη γεμάτη αγάπη καθοδήγηση του ενός προς τον άλλον. Μετά, όταν έχει ικανοποιηθεί η αρχική πείνα, η βαθύτερη δίψα των δύο, η δίψα για έκσταση μέσα απ την παρατεταμένη επαφή, μπορεί να ικανοποιηθεί με υπέροχο τρόπο. Μπορούν τότε να βιώσουν μαζί μια παρατεταμένη και γεμάτη χαρά ένωση ψυχών και σωμάτων – πράγμα που είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για να βιώνεις τη σεξουαλικότητα σου. Η αμοιβαία αυτοικανοποίηση είναι μέρος της χαράς, της παιχνιδιάρικης διάθεσης, της αγάπης που περιέχει η σεξουαλικότητα στην πλήρη της έκφραση… Όσο μεγαλύτερη απόλαυση δίνεις στον εαυτό σου, τόσο περισσότερη μπορείς να δώσεις σε κάποιον άλλο. Το ίδιο ισχύει και για τη δύναμη και τον πλούτο,, τη φήμη , τη δόξα, την επιτυχία ή οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις όμορφα.
Μια που το έφερε η κουβέντα, είναι νομίζω ώρα να δούμε το γιατί κάτι σε κάνει να «νιώθεις όμορφα»
– Εντάξει, ας το πάρει το ποτάμι, γιατί?
Το να νιώθεις όμορφα είναι ο τρόπος που έχει η ψυχή σου να φωνάξει «Αυτή είμαι»!
Έχεις βρεθεί ποτέ σε τάξη, όπου ο δάσκαλος έπαιρνε απουσίες κι όταν ακουγόταν τα όνομα σου έπρεπε να πεις « παρών»? Ε, λοιπόν, το να «νιώθεις όμορφα» είναι ο τρόπος της ψυχής για να πει «Παρούσα»! Πολλοί άνθρωποι κοροιδεύουν όλη αυτή την ιδέα του «να κάνουν ό,τι τους κάνει να νιώθουν όμορφα», λένε πως είναι ο δρόμος για την κόλαση. Εγώ όμως λέω, πως είναι ο δρόμος για τον παράδεισο! Πολλά εξαρτώνται, φυσικά, από το τι είναι εκείνο που λες πως σε κάνει να «νιώθεις όμορφα». Όμως κανένα είδος δεν εξελίχθηκε ποτέ μέσα απ την άρνηση. Αν πρόκειται να εξελιχθείς δεν θα είναι επειδή κατάφερες ν αρνηθείς στον εαυτό σου μ επιτυχία εκείνα που ξέρεις ότι σε κάνουν να νιώθεις όμορφα, αλλά επειδή παραχώρησες στον εαυτό σου αυτές τις απολαύσεις και βρήκες πως πέρα απ αυτές υπάρχει κάτι ακόμα πιο σπουδαίο. Γιατί πως μπορείς να ξέρεις ότι κάτι είναι «πιο σπουδαίο», αν δεν έχεις δοκιμάσει το «λιγότερο σπουδαίο»?
Το να «νιώθεις όμορφα» είναι ο τρόπος που έχεις για να πεις στον εαυτό σου ότι η τελευταία σου σκέψη ήταν αλήθεια, ότι η τελευταία σου λέξη ήταν σοφία κι ότι η τελευταία σου πράξη ήταν αγάπη. Για να διαπιστώσεις πόσο έχεις προοδεύσει, για να μετρήσεις το πόσο έχεις εξελιχθεί, ψάξε να βρεις τι σε κάνει να «νιώθεις όμορφα». Όμως, μην επιδιώξεις να πιέσεις την εξέλιξη σου, μην προσπαθήσεις να εξελιχθείς περισσότερο ή ταχύτερα με το ν αρνηθείς εκείνα που σε κάνουν να νιώθεις ωραία ή με το να τους γυρίσεις την πλάτη.
Η αυτοάρνηση είναι αυτοκαταστροφή.
Να ξέρεις όμως και τούτο: η αυτορύθμιση δεν είναι αυτοάρνηση. Το να ρυθμίζει κανείς τη συμπεριφορά του είναι η επιλογή που έχει να κάνει ή να μην κάνει κάτι, μια επιλογή που βασίζεται στην απόφαση του σε σχέση με το ποιος είναι. Αν δηλώνεις ότι είσαι άτομο που σέβεται τα δικαιώματα των άλλων, η απόφασή να μην κλέβεις και να μη ληστεύεις, να μη βιάζεις και να μην αρπάζεις, δεν είναι βέβαια άρνηση, είναι θέση. Γι αυτό σου λέω ότι το μέτρο του πόσο έχει εξελιχθεί κανείς είναι το τι τον κάνει να νιώθει όμορφα. Αν αυτό που σε κάνει να νιώθεις όμορφα είναι να δρας ανεύθυνα, να συμπεριφέρεσαι με τρόπο που ξέρεις πως μπορεί να βλάψει τους άλλους, ή να προκαλέσει ταλαιπωρία και πόνο, τότε δεν έχεις εξελιχθεί και πολύ.
Το κλειδί εδώ είναι η επίγνωση. Όταν ξεκινάς απ το «όλοι είμαστε Ένα» είναι σχεδόν αδύνατο να βρίσκεις ότι το να κάνεις κακό σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Τότε η επονομαζόμενη «ανεύθυνη συμπεριφορά» εξαφανίζεται. Μέσα σ αυτό το πλαίσιο επιδιώκουν τα εξελισσόμενα όντα να βιώσουν τη ζωή. Μέσα σ αυτό το πλαίσιο είναι που σου λέω να παραχωρήσεις στον εαυτό σου την άδεια να έχει όλα όσα έχει να προσφέρει η ζωή. Και τότε θ ανακαλύψεις πως έχει να προσφέρει περισσότερα απ όσα φαντάστηκες ποτέ σου. Eίσαι εκείνο που βιώνεις. Βιώνεις εκείνο που εκφράζεις. Εκφράζεις εκείνο που έχεις . Έχεις εκείνο που προσφέρεις στον εαυτό σου.-
– Μου αρέσει αυτό. Μπορούμε όμως να επιστρέψουμε στο αρχικό ερώτημα?
Ναι. Δημιούργησα δυο φύλα για τον ίδιο λόγο που έβαλα τη θηλυκή και την αρσενική ενέργεια μέσα στα πάντα, μέσα σ ολόκληρο το σύμπαν! …Το θηλυκό και το αρσενικό, το εδώ και το εκεί, εκείνο κι αυτό, το πάνω και το κάτω, το μεγάλο και το μικρό, το γρήγορο και το αργό, η ύλη και η αντιύλη… Όλα αυτά είναι απαραίτητα για να βιώσετε τη ζωή όπως την ξέρετε.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσουμε αυτό που ονομάζεται σεξουαλική ενέργεια?
Με αγάπη. Με ιερότητα.
Ανοιχτά. Παιχνιδιάρικα. Χαρούμενα.
Εξωφρενικά. Παθιασμένα. Ρομαντικά.
Χιουμοριστικά. Αυθόρμητα. Συγκινητικά. Δημιουργικά. Άσεμνα. Αισθησιακά.
Και φυσικά, συχνά.
…
Η σεξουαλική έκφραση είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας αιώνιας διαδικασίας έλξης και ρυθμικής ενεργειακής ροής που τροφοδοτεί όλη τη ζωή. Έχω ενσωματώσει μέσα σε όλα τα πράγματα μια ενέργεια που μεταδίδει το σήμα της από τη μια άκρη του σύμπαντος μέχρι την άλλη. Κάθε άνθρωπος, ζώο, φυτό, βράχος, δέντρο, κάθε τι υλικό, εκπέμπει ενέργεια, όπως ένας ραδιοφωνικός πομπός. Εσύ, αυτή τη στιγμή, στέλνεις ενέργεια – εκπέμπεις ενέργεια- από το κέντρο της ύπαρξης σου, προς όλες τις κατευθύνσεις, αυτό που είσαι εκπέμπει προς τα έξω, σε κύματα. Η ενέργεια φεύγει από σένα, περνάει μέσα από τοίχους, πάνω από βουνά, πέρα απ το φεγγάρι και μπαίνει στο Πάντοτε. Ποτέ , μα ποτέ δε σταματάει.
Κάθε σκέψη που έχεις ποτέ κάνει, χρωματίζει αυτή την ενέργεια. ( Όταν σκέφτεσαι κάποιον, αν αυτό το άτομο είναι αρκετά ευαίσθητο, μπορεί να το νιώσει). Κάθε λέξη που έχεις ποτέ προφέρει, τη διαμορφώνει. Κάθε τι που έχεις κάνει, την επηρεάζει.
Η δόνηση, η ταχύτητα, το μήκος κύματος, η συχνότητα των εκπομπών σου αλλάζουν και μεταβάλλονται διαρκώς με τις σκέψεις, τις διαθέσεις , τα συναισθήματα, τις λέξεις και τις πράξεις σου. Η έκφραση «εκπέμπει καλές δονήσεις» που έχεις σίγουρα ακούσει, είναι αληθινή. Είναι ακριβέστατη! Αυτό συμβαίνει με τον καθένα κι έτσι ο αιθέρας, ο «αέρας» ανάμεσα σας, είναι γεμάτος ενέργεια. Είναι γεμάτος από δονήσεις που διαπλέκονται, συνυφαίνονται και σχηματίζουν ένα πολύχρωμο χαλί, πολύ πιο περίπλοκο απ ότι θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Αυτό το υφαντό είναι το συνδυασμένο ενεργειακό πεδίο μέσα στο οποίο ζείτε, είναι ισχυρό και επηρεάζει τα πάντα. Και φυσικά επηρεάζει και σένα. Εσύ λοιπόν δημιουργείς και στέλνεις νέες δονήσεις, επηρεασμένος όπως είσαι από τις δονήσεις που λαμβάνεις. Κι αυτές με τη σειρά τους επηρεάζουν το ενεργειακό πεδίο των άλλων, πράγμα που επηρεάζει τις δονήσεις που εκπέμπουν εκείνοι, πράγμα που επηρεάζει το συνολικό ενεργειακό πεδίο, πράγμα που επηρεάζει κι εσένα … και πάει λέγοντας.
Μπορεί τώρα όλα αυτά να τα θεωρείς φαντασιοπληξίες, αλλά για πες μου, σου χει τύχει ποτέ να μπεις σ ένα δωμάτιο όπου «ο αέρας να είναι τόσο πηχτός που να κόβεται με το μαχαίρι»? Ή έχεις ακούσει για δυο επιστήμονες που δουλεύουν στο ίδιο θέμα, ανεξάρτητα, αλλού ο καθένας και χωρίς να το γνωρίζει ο άλλος, να καταλήγουν ξαφνικά στην ίδια λύση, ταυτόχρονα και ανεξάρτητα? Αυτές είναι συχνές καταστάσεις και αποτελούν μερικές απ τις πιο εμφανείς καταστάσεις του συλλογικού ενεργειακού πεδίου ( αυτό που η ψυχολογία σας ονομάζει «συλλογική συνειδητότητα» Αυτό το πεδίο μπορεί να επηρεάσει τα πάντα στον πλανήτη, και το κάνει. Επηρεάζει τις προοπτικές για πόλεμο και τις πιθανότητες για ειρήνη, μπορεί να φέρει γεωφυσικές αναστατώσεις ή ηρεμία, μπορεί να δημιουργήσει ασθένειες που εξαπλώνονται σε ευρεία κλίμακα ή να βοηθήσει στην παγκόσμια υγεία. Τα πάντα είναι αποτέλεσμα της συνειδητότητας. Το ίδιο συμβαίνει και με τα συγκεκριμένα περιστατικά και τις συνθήκες που βιώνεις στην προσωπική σου ζωή.
-Όλα αυτά είναι συναρπαστικά, αλλά τι σχέση έχουν με το σεξ?
Υπομονή! Εκεί το πάω.
Όλος ο κόσμος ανταλλάσσει ενέργεια συνεχώς. Η ενέργεια σου ωθείται προς τα έξω αγγίζοντας όλους τους άλλους. Όλα και όλοι οι άλλοι αγγίζουν εσένα. Όμως συμβαίνει κάτι ενδιαφέρον. Σε κάποιο σημείο ανάμεσα σε σένα και κάθε τι άλλο, αυτές οι ενέργειες συναντιούνται.
Για να δώσουμε μια πιο ζωντανή περιγραφή, ας φανταστούμε δυο ανθρώπους σ ένα δωμάτιο, στις δυο άκρες του. Θα τους ονομάσουμε Τομ και Μαίρη. Η προσωπική ενέργεια του Τομ μεταδίδει σήματα σχετικά με αυτόν σ έναν κύκλο 360 μοιρών προς το σύμπαν. Ένα μέρος αυτού του ενεργειακού κύματος φτάνει στη Μαίρη, που στο μεταξύ εκπέμπει τη δική της ενέργειας κι ένα μέρος της φτάνει στον Τομ. Στο μέσο της διαδρομής οι ενέργειες των δύο συναντιούνται, μ έναν τρόπο που μπορεί να μη σου χει περάσει απ το νου. Σμίγουν (να θυμάσαι ότι οι ενέργειες είναι φυσικά φαινόμενα, μπορούν να μετρηθούν και να γίνουν αισθητές) και συνδυάζονται για ν αποτελέσουν μια νέα ενεργειακή μονάδα, που θα την ονομάσουμε «τομαίρη» και είναι ο συνδυασμός της ενέργειας των δύο. Θα μπορούσαν να το ονομάσουν «το σώμα ανάμεσα μας», γιατί αυτό ακριβώς είναι: ένα ενεργειακό σώμα με το οποίο συνδέονται κι δυο και το τροφοδοτούν με διαρκή ροή ενέργειας που στέλνουν προς αυτό. Κι αυτό με τη σειρά του στέλνει πίσω ενέργεια στους δυο χορηγούς του μέσα απ το συνολικό ενεργειακό πεδίο.
Αυτή η εμπειρία «τομαίρη» είναι η αλήθεια του Τομ και της Μαίρη, προς αυτή τη Θεία Κοινωνία έλκονται και οι δυο. Γιατί αισθάνονται, μέσα σ αυτό το πεδίο, τη χαρά του ενδιάμεσου σώματος, της σύνδεσης τους, της ιερής ένωσης. Αν και στέκονται σε απόσταση, μπορούν να νιώσουν σε φυσικό επίπεδο τι συμβαίνει στο ενεργειακό επίπεδο. Και οι δυο έλκονται με επιτακτικότητα προς αυτήν την εμπειρία. Θέλουν να κινηθούν ο ένας προς τον άλλον! Αμέσως!
Τώρα μπαίνει στη μέση η «εκπαίδευση» τους. Ο κόσμος τους έχει εκπαιδεύσει να μη βιάζονται, να δυσπιστούν στο συναίσθημα τους, να φυλάγονται μήπως «πληγωθούν», να συγκρατούνται.
Η ψυχή όμως θέλει να γνωρίσει το «τομαίρη» τώρα! Αν είναι τυχεροί, αν είναι αρκετά ελεύθεροι, τότε θα βάλουν στην άκρη τους φόβους τους και θα εμπιστευτούν τη γνώση πως η αγάπη είναι το μόνο που υπάρχει.
Τώρα αυτοί οι δύο έλκονται αμετάκλητα προς το «σώμα ανάμεσα τους», το βιώνουν ήδη μετα-φυσικά , θέλουν να το γνωρίσουν και σε φυσικό επίπεδο. Έτσι θα κινηθούν ο ένας προς τον άλλον. Όχι για να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο (στον παρατηρητή που δεν έχει αυτή τη γνώση, αυτό θα φανεί πως κάνουν), στην πραγματικότητα προσπαθούν να φτάσουν το «τομαίρη», το σημείο εκείνο της Θεικής Ένωσης που υπάρχει ήδη ανάμεσα τους. Το σημείο όπου ξέρουν ήδη ότι κι οι δυο είναι Ένα, καθώς και τι σημαίνει να είναι Ένα.
Έτσι κινούνται προς εκείνο το «συναίσθημα « που βιώνουν, και, καθώς κλείνουν το κενό ανάμεσα τους, καθώς «κονταίνουν το νήμα», η ενέργεια που στέλνουν προς αυτ’ο έχει να διανύσει μικρότερη απόσταση και συνεπώς γίνεται πιο έντονη. Ακόμα πιο κοντά. Όσο μικραίνει η απόσταση, τόσο μεγαλώνει η ένταση. Ακόμα πιο κοντά, η ένταση αυξάνεται.
Τώρα απέχουν λιγότερο από ένα μέτρο. Το «σώμα ανάμεσα τους» λαμπυρίζει πυρακτωμένο. Δονείται με τρομακτική ταχύτητα. Η «σύνδεση» προς και από το «τομαίρη» είναι πυκνότερη, ευρύτερη, λαμπερότερη, φλέγεται με τη μετάδοση απίστευτης ενέργειας. Λέμε πως δυο άνθρωποι «φλέγονται από επιθυμία». Αλήθεια φλέγονται!
Πλησιάζουν ακόμη πιο κοντά.
Τώρα αγγίζονται
Η αίσθηση είναι σχεδόν αβάσταχτη. Εξαίσια. Νιώθουν, στο σημείο της επαφής τους, όλη την ενέργεια του «τομαίρη», όλη τη συμπυκνωμένη, την έντονα ενοποιημένη ουσία της συνδυασμένης ύπαρξης τους.
Αν ανοίξετε τους εαυτούς σας στη μέγιστη ευαισθησία σας, θα μπορέσετε να νιώσετε αυτή τη λεπτή, υπέροχη ενέργεια σαν ένα μυρμήγκιασμα όταν αγγίζεστε , κι αυτό το μυρμήγκιασμα μερικές φορές θα διαπερνάει όλη σας την ύπαρξη. Μπορεί να το νιώσετε σαν ζέστη στο σημείο της επαφής, μια ζέστη που να απλώνεται σε όλο σας το σώμα, αλλά πιο έντονα βαθιά μεσα στο χαμηλότερο «τσάκρα» ή ενεργειακό σας κέντρο. Εκεί θα καίει με ιδιαίτερη ένταση και τώρα θα μπορεί να πει κανείς ότι ο Τομ και η Μαίρη «έχουν κάψες»!
Τώρα οι δυο τους αγκαλιάζονται και κλείνουν το κενό ανάμεσα τους ακόμη περισσότερο, με τη Μαίρη, τον Τομ και το «τομαίρη» να καταλαμβάνουν σχεδόν τον ίδιο χώρο. Μπορουν να το νιώσουν το «τομαίρη» ανάμεσα τους και θέλουν να βρεθούν ακόμη πιο κοντά, να συγχωνευθούν κυριολεκτικά με αυτό, να γίνουν η υλική μορφή του «τομαίρη».
Έχω δημιουργήσει στο θηλυκό και στο αρσενικό σώμα έναν τρόπο για να το καταφέρνουν αυτό. Αυτή τη στιγμή τα σώματα τους είναι έτοιμα να μπουν κυριολεκτικά το ένα μες στ άλλο. Το μυρμήγκιασμα, το κάψιμο, παύουν πια να είναι απλώς έντονα. Είναι …πέρα από κάθε περιγραφή. Τα δυο υλικά σώματα σμίγουν, μαζί με το σώμα ανάμεσα τους, γίνονται Ένα. Σαρκικά.
Οι ενέργειες εξακολουθούν να ρέουν ανάμεσα τους. Επιτακτικά. Παθιασμένα. Πάλλονται. Κινούνται. Δεν μπορούν να χορτάσουν ο ένας τον άλλον, δεν τους φτάνει όσο κοντά βρίσκονται. Πασχίζουν να έρθουν ακόμη πιο κοντά. Πιο κοντά. ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ.
Εκρήγνυνται, κυριολεκτικά, και όλο τους το υλικό σώμα σπαρταράει. Η δόνηση φτάνει μέχρι τα ακροδάχτυλα τους. Μέσα στην έκρηξη της ενότητας τους γνώρισαν το Θεό και τη Θεά, το ‘Αλφα και το Ωμέγα, το Όλο και το Τίποτε, την ουσία της ζωής, την εμπειρία Αυτού Που Υπάρχει.
Υπάρχουν και σωματικές χημείες. Οι δυο έχουν γίνει ένα και μια τρίτη οντότητα δημιουργείται συχνά απ τους δυο , σε σωματική μορφή. Έτσι δημιουργείται μια εξωτερική απεικόνηση του «τομαίρη». Σάρκα απ τη σάρκα τους. Αίμα απ το αίμα τους.
Έχουν κυριολεκτικά δημιουργήσει ζωή!
Δε σας έχω πει ότι είστε Θεοί?
…
Αυτός ο χορός που μόλις περιέγραψα, αυτή η ενεργειακή αλληλεπίδραση, συμβαίνει συνέχεια, μέσα στα πάντα και με τα πάντα.
… Αυτό είναι το ενεργειακό πεδίο για το οποίο μίλησα. Μέσα σ αυτό στέλνετε σήματα ο ένας στον άλλον: μηνύματα, νοήματα, θεραπείες, και άλλες επιδράσεις σε φυσικό επίπεδο, που μερικές φορές δημιουργούνται από άτομα, αλλά κυρίως δημιουργούνται από τη συλλογική συνειδητότητα. Αυτές οι αμέτρητες ενέργειες έλκονται η μία προς την άλλη. Αυτός είναι ο νόμος της έλξης , σύμφωνα με αυτόν, το όμοιο έλκει το όμοιο. Όμοιες σκέψεις έλκουν όμοιες σκέψεις κατά μήκος του ενεργειακού πεδίου. Όταν αρκετές από αυτές τις ‘ομοιες ενέργειες «συσσωρεύονται», κατά κάποιο τρόπο, οι δονήσεις τους γίνονται βαρύτερες, επιβραδύνονται και μερικές μετατρέπονται σε ύλη. Οι σκέψεις δημιουργούν υλική μορφή κι όταν πολλοί άνθρωποι σκέφτονται το ίδιο πράγμα, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα οι σκέψεις τους αυτές να σχηματίσουν μια πραγματικότητα. Γι αυτό η προσευχή είναι τόσο ισχυρή. Είναι επίσης αλήθεια ότι σκέψεις που καθόλου δε μοιάζουν με προσευχές μπορούν να δημιουργήσουν «αποτελέσματα». Μια παγκόσμια συνειδητότητα φόβου για παράδειγμα, θυμού, έλλειψης ή ανεπάρκειας μπορεί να δημιουργήσει αυτή την εμπειρία, είτε σε όλη την υδρόγειο, είτε σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, όπου αυτές οι ιδέες είναι ισχυρότερες.
…
– Επομένως, η συλλογική συνειδητότητα παράγει συλλογικά αποτελέσματα.
Ακριβώς. Το ενεργειακό πεδίο έλκει τον εαυτό του μέσα στον εαυτό του, ακριβώς όπως οι επιστήμονες περιγράφουν το φαινόμενο της μαύρης τρύπας, Προσελκύει όμοια ενέργεια στην όμοια ενέργεια, έλκοντας ακόμα και υλικά αντικείμενα.
Αυτά τα αντικείμενα πρέπει τότε να απωθήσουν το ένα το άλλο, ν απομακρυνθούν, διαφορετικά θα συγχωνευθούν για πάντα, θα εξαφανιστούν με την τωρινή τους μορφή και θα πάρουν μια άλλη.
Όλα τα όντα που έχουν συνειδητότητα, το γνωρίζουν αυτό διαισθητικά και έτσι απομακρύνονται από τη « μόνιμη συγχώνευση», προκειμένου να διατηρήσουν τη σχέση τους προς τα υπόλοιπα όντα. Αν δεν το έκαναν, θα συγχωνεύονταν με όλα τα άλλα όντα και θα βίωναν την Ενότητα για πάντα. Αυτή είναι η κατάσταση απ την οποία έχετε προέλθει, έχοντας απομακρυνθεί απ αυτήν, έλκεστε και πάλι συνεχώς προς αυτήν.
Αυτή η άμπωτη και η πλημμυρίδα, αυτή η «πέρα-δώθε» κίνηση, είναι ο βασικός ρυθμός του σύμπαντος και όλων όσων υπάρχουν μέσα του. Αυτό είναι το σεξ:
Συνεχώς έλκεστε, προωθείστε προς την ένωση του ενός με τον άλλον ( και με όλα όσα ανήκουν στο ενεργειακό πεδίο) και μετά, τη στιγμή της Ενότητας, απωθείστε με συνειδητή επιλογή μακριά απ αυτήν. Η επιλογή σας είναι να παραμείνετε ελεύθεροι απ αυτήν , έτσι ώστε να μπορείτε να τη βιώσετε. Γιατί όταν πια γίνετε μέρος της και παραμείνετε εκεί, δεν μπορείτε να τη γνωρίζετε ως Ενότητα, αφού δε γνωρίζετε πια το Χωρισμό.
Μπορώ να βιώσω αυτό που Είμαι μόνο βιώνοντας αυτό που Δεν Είμαι. Όμως Είμαι αυτό που Δεν Είμαι κι έτσι μπορείς να καταλάβεις τη Θεική Διχοτόμηση.
Αυτή η φυσική άμπωτη και πλημμυρίδα, αυτός ο φυσικός ρυθμός του σύμπαντος, αποτελεί τυπικό παράδειγμα όλης της ζωής, συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων των κινήσεων που δημιουργούν ζωή στην πραγματικότητα σας.
Κινήστε αναγκαστικά ο ένας προς τον άλλον, λες και σας σπρώχνει κάποια επιτακτική δύναμη, μόνο και μόνο για να ν απομακρυνθείτε και να χωριστείτε, μόνο και μόνο για να κινηθείτε και πάλι επιτακτικά ο ένας προς τον άλλον, για να χωριστείτε ακόμα μια φορά, και ξανά διψασμένα, παθιασμένα, επιτακτικά, να επιδιώξετε την απόλυτη ένωση.
Μαζί-χώρια, μαζί-χώρια, μαζί-χώρια χορεύουν τα κορμιά σας με μια κίνηση τόσο βασική, τόσο ενστικτώδη, ώστε έχετε πολύ μικρή επίγνωση σκόπιμης δράσης. Σε κάποιο σημείο βάζετε τον « αυτόματο» . Κανείς δε χρειάζεται να πει στα σώματά σας τι να κάνουν. Απλώς το κάνουν με την επιτακτικότητα της ίδιας της ζωής.
Αυτή λοιπόν είναι η ίδια η ζωή που εκφράζεται ως η ίδια η ζωή.
Κι αυτή είναι η ίδια η ζωή που παράγει νέα ζωή στον κόρφο της δικής της εμπειρίας.
Ολόκληρη η ζωή πάλλεται σ έναν τέτοιο ρυθμό. Ολόκληρη η ζωή είναι ο ρυθμός.
Κι έτσι όλη η ζωή είναι διαποτισμένη με τον απαλό ρυθμό του Θεού, με αυτό που αποκαλείτε κύκλο της ζωής.
Η τροφή αναπτύσσεται σε τέτοιους κύκλους. Οι εποχές έρχονται και φεύγουν. Οι πλανήτες περιστρέφονται και διαγράφουν κύκλους. Ήλιοι εκρήγνυνται και συνθλίβονται και εκρήγνυνται ξανά. Το σύμπαν εισπνέει και εκπνέει. Τα πάντα, τα πάντα συμβαίνουν σε κύκλους, σε ρυθμούς, σε δονήσεις που συνταιριάζονται με της συχνότητες του Θεού-της Θεάς-του Παντός.
Γιατί ο Θεός Είναι το Παν, και η Θεά είναι το κάθε τι και τίποτε άλλο δεν υπάρχει. Και ό,τι υπήρξε ποτέ, ό,τι υπάρχει τώρα και ό,τι θα υπάρξει κάποτε, είναι ο δίχως τέλος κόσμος σου.
Αμήν.
LEANDROS's space 